Omring je met de juiste mensen

Ik had het hier laatst met een vriendin over…

Ik had laatst een gesprek met een vriendin over omgeving en de energie die je krijgt van je omgeving. Ik kan met zekerheid zeggen dat je omgeving een megagrote factor is in je gemoedstoestand.

Je fysieke omgeving maar ook de mensen met wie jij je omringt.

Zo heb je mensen van wie je energie krijgt en je hebt mensen die je energie kosten. Mensen die je energie kosten kunnen je op verschillende manieren beïnvloeden:

Ze klagen misschien te veel waardoor jij weer negatief beïnvloed wordt.
Ze kunnen je onzeker maken omdat ze voor jouw ogen ‘het perfecte leven’ leiden.
Ze kunnen je verdrietig maken omdat ze gemeen of neerbuigend tegen je zijn.
Ze kunnen je onzeker maken omdat ze niet geloven in jouw dromen en doelen.
Ze zijn constant bezig over hun eigen problemen en luisteren niet naar jou.

Allemaal factoren waardoor jij je energie kwijtraakt aan iemand anders.
En wellicht is dat juist de energie die je nodig hebt voor jezelf.

Om in een positieve spiraal te komen.
Om je eigen leven te leiden zoals jij dat wil.
Om te geloven in jezelf.
Om jezelf liefde te geven.
Om je dromen en doelen na te jagen.
Om je eigen problemen en obstakels op te lossen.

Misschien ben je je er niet eens bewust van dat je zulke mensen in je omgeving hebt. Energiezuigers, noem ik ze. En begrijp me niet verkeerd hoor, het kunnen stuk voor stuk schatten van mensen zijn die eigenlijk het beste met je voor hebben en dit alleen niet zo laten zien. Waarschijnlijk hebben ze het zelf niet in de gaten wat voor invloed ze op je hebben.

Geen ontvolg-knop in het echte leven

Nu leven we ook nog in een tijdperk waar social media een grote factor in ons leven is maar laten we eerlijk wezen: een ontvolg-knop hebben we in het dagelijkse leven niet. En voor vele is het dan lastiger om afstand te doen van mensen die je energie zuigen.

En dat herken ik. Heel goed.

En ik denk jij ook…

Allereerst is het goed om te weten dat niemand ‘het perfecte leven’ leidt. Iedereen heeft zijn shit, zijn onzekerheden, zijn obstakels en zijn pijn. Dat is een feit. De ene doet net wat beter zijn best om dat te verbergen als een ander.

En weet ook dat je ten alle tijden zelf mag kiezen met wie jij je omringt. Je hoeft niet iemand nu rigoureus uit je leven te verbannen. Je kunt een gesprek aan gaan met iemand die te veel klaagt, die je dromen afkeurt of iemand die gemeen tegen je is.

Dat kan.

Maar je kunt ook afstand nemen. Je mag afstand nemen, daar heb je alle recht toe.

Bij de een zal dat moeilijker zijn als bij een ander, maar kijk dan kritisch naar wat jij wil en nodig hebt en wat je daarbij gaat helpen. Luister naar jezelf en je behoeften.

Ik zeg hiermee niet dat je niet meer naar mensen moet luisteren die hun verhaal kwijt moeten, we zijn mensen, we zorgen voor elkaar en we houden van elkaar.

Maar het is een verschil of je mensen helpt van wie je houd, die belangrijk voor je zijn en waarvoor je je af en toe eventjes op plek nummer twee zet. Dat is volkomen normaal.

Maar wanneer jij als een moederpoes je ontfermt over alle hulpbehoevende kittens, raakt je energie gewoon op. En daarbij, het is niet jouw verantwoordelijkheid.

Wat wel jouw verantwoordelijkheid is, is om voor jezelf te kiezen, te kijken wat jij nodig hebt, wat jij wil en wat je belangrijk vind op dat moment. En op een gebalanceerde manier omgaan met je energie.

Je mag er zijn voor anderen, het is mooi als je er bent voor anderen, vooral in deze tijd, maar wees je bewust van je energie. Het is niet erg als je je af en toe wat ruimte neemt, afstand doet en weer je eigen batterij op gaat laden.

Weet je nog wat ik vertelde van de champagnetoren?...

Het was ook mijn situatie

Laat ik eens wat vertellen over de situatie waar ik in zat, toen mensen mij een berg energie kostte en ik geen energie meer had om mezelf op de been te houden.

Ik heb er altijd wel een handje van gehad om mensen onder mijn hoede te nemen, te zorgen en liefde te geven. Een mooie eigenschap wanneer je weet hoe je er op een gebalanceerde manier mee om te gaan.

Echter heb ik dit nooit geleerd. Ik wist niet hoe ik daar op een gebalanceerde manier mee om moest gaan. Ik deed het graag en was veelal een luisterend oor voor de shit van anderen. Het ging automatisch, het zat er zo in gebakken dat ik er niet eens over na hoefde te denken.

Totdat er een tijd kwam dat ik zelf volledig opgebrand was en kritisch moest gaan kijken waar ik mijn energie aan gaf.

Allereerst volgde ik tientallen mensen die mij inspireerde om te sporten en gezond te leven, die een sixpack hadden en voor mij dus het ideale lichaam. Echter werd ik hier onzeker door, bleef ik doorgaan en was ik nooit tevreden met mijn eigen lichaam.

Daarbij had ik veel mensen om mij heen die hun problemen bij mij neerlegde, waardoor ik mij verantwoordelijk voelde om hun weer een goed gevoel te geven en te helpen.

En ik had mensen om mij heen die mij onzeker maakte en vaak moesten lachen om de dingen die ik deed, omdat die veelal anders waren dan wat een ander 20-jarig persoon deed.

En dat bij elkaar opgestapeld, maakte me moe, onzeker en verdrietig.

Wel… Voor dat eerste had ik natuurlijk wel een ontvolg-knop. Ik ben mijn volgerslijst doorgaan spitten en heb iedereen die mij een rotgevoel gaf, mij onzeker maakte en mijn zelfbeeld aantastte, ontvolgt. Simple as that.

Maar de mensen in mijn omgeving waarmee ik veel omging, hadden dat natuurlijk niet. Ik sprak hier toentertijd met mijn therapeut over omdat ik hier veel last van ervaarde en zelf geen idee had hoe ik dat aan moest pakken.

Hij vroeg me hoe ik mij opstelde tegenover deze mensen. Dat was: open, luisterend, altijd snel reageren op berichtjes, altijd interactief luisteren.

En laat ik allereerst zeggen: daar is op zichzelf staand, niks mis mee.

Ik luister graag naar anderen, ik help anderen graag (ik bedoel, het is mijn werk nu ook) en ik geef veel om anderen.

Maar in die tijd, was het niet gezond omdat het ten koste ging van mezelf en mijn energie.

Ik MOEST iets veranderen.

Maar hoe doe je zoiets?

Maar waar begin je met zo een verandering? Een verandering waar je misschien zelfs in tweestrijd komt met jezelf: je vind het belangrijk om er te zijn voor de mensen om je heen, maar je vind het ook belangrijk om je eigen energie goed te bewaren. Hoe ging ik daarmee om?

Ik ben toen kritisch gaan kijken: wat kan ik doen om die energie te verdelen zodat ik ook nog energie over heb voor anderen?

Ik ben ook beter naar mijn gevoel gaan luisteren. Een afstand nemen wanneer mijn hoofd al bommetje vol zat. Aangeven wat ik zelf voelde, wilde en af en toe gewoon aangeven dat mijn batterij ook eens op is. Meer tijd voor mezelf in plannen, een bad, een boek of een lange wandeling. Eerlijk zijn naar jezelf en je omgeving.

Niet meer constant doorrennen. Maar af en toe gewoon even op de rem.

En in begin vond ik dat lastig. Maar toen ik zag dat het beter voor mij was (en dus ook voor mijn omgeving), zakte die last weg en kreeg ik meer energie.

Vond je dit artikel interessant?

Kijk dan eens naar mijn gratis E-book. Daarin vertel ik je hoe je iets kunt veranderen en hoe je om kunt gaan met de emoties die daarbij horen.
Ga naar deze pagina en download mijn gratis E-book