Toen ik koos voor de richting ‘coach’ en ‘ondernemer’, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik ging er heel open in. Leerde veel, stelde me voor veel dingen open en dacht: oké, let’s do this!
Ik heb nooit echt de droom gehad om ondernemer te worden. Ik wilde kapster worden en anders kleuterjuf.
Nou zoals je ziet, liep dat anders dan gepland. Ik ging van caissière naar verpleegkundige in opleiding, en ik raakte zó met mezelf in de knoop. Over alles dacht ik na, piekerde ik en ontwikkelde een angst en controledrang.
Er kwam een punt dat ik besloot in therapie te gaan. Ik kreeg een behandeling voor een ‘obsessieve, compulsieve stoornis.’ Voor degene die niet weten wat dit is:
Het is een stoornis (wat een rotwoord vind ik dat), laten we aandoening zeggen, waar mensen last hebben van dwanggedachten of dwanghandelingen. Het zijn steeds voorstellingen of ideeën, die zich voordoen en die moeilijk losgelaten kunnen worden.
Hoewel ik inderdaad tal van ‘moetjes’ had, irrationele gedachten en ik dingen moeilijk los kon laten, vond ik deze diagnose wel erg heftig. Mijn therapeut benoemde dan ook dat ik mij er niet te veel aan vast moest houden.
Mooi, dat wilde ik ook niet. Ik wilde dat helemaal niet meer. Ik wilde de controle niet meer moeten hebben, ik wilde vrij zijn, rust ervaren en gelukkig zijn.
Geen controle rondom opdrachten, lijstjes en eten. Alleen rust.
Toch was ik ergens wel geschrokken, maar vastbesloten om er per direct iets aan te doen. Ik pakte alles aan: mindset cursussen, boeken, webinars, leefstijl-manieren maar ook op spiritueel gebied, alles wilde ik weten. Ik was er zó klaar mee.
Nu zeg ik niet dat deze grootse aanpak de beste is. Want laat ik eerlijk zijn, soms wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Op zulke momenten moest ik dan alles laten landen. Op zulke momenten schreef ik heel veel. En wanneer ik schreef, vielen er puzzelstukjes in elkaar.
Uiteraard was ik er toen nog niet. Ik had kennis en informatie, ik kon het linken met mijn gedrag en patronen maar, wat moest ik hiermee?
Soms confronteerde deze vragen en antwoorden mij, tegenover mijn innerlijke wereld. Dat wat daar allemaal lag opgeslagen. En patronen die ik onbewust mee had genomen.
Maar toen ik dát erkende, erkende wat er in mij gebeurde, erkende wat ik voelde maar ook erkende wat de werkelijkheid was. De werkelijkheid in zijn geheel.
Niet alleen in het negatieve momentum. Maar ook het mooie ervan. Dankbaarheid. Rust. Stilte.
Toen ik dat ontdekte in mezelf, werd ik rustiger, kon ik bepaalde situaties beter overzien, en kon ik heel goed op mezelf reflecteren en bewuster leven.
Het leven is niet altijd glitters en regenbogen.
Het leven brengt ook stormen met zich mee. Maar om op zulke momenten in je hoofd te kruipen, afleiding te zoeken of er niet aan toe willen geven, helpt niet.
Je mag het erkennen. Je gevoel en je emoties. Het mag er zijn. Maar neem een afstand, kom uit je hoofd en sta het toe. Benoem het. Benoem ‘Ik heb het gevoel dat ik er niet aan kan voldoen.’ En niet ‘Ik kan er niet aan voldoen.’
Het is enkel een gedachte. Een gedachte die andere gedachten oproept en waar je op een gegeven moment niet meer uit komt.
Kom uit dat web van gedachten. Bekijk het van een afstand, zonder eindeloos die innerlijke dialoog met jezelf aan te gaan.
Kijk dan eens naar de 7-daagse videotraining die ik heb ontwikkeld. Daarin ga je aan de slag met je overtuigingen en leer ik je hoe je 'vervelende' situaties anders kunt bestempelen.
Ga naar deze pagina voor het aanbod!
© 2020 All Rights Reserved | Privacy
